De saxofonist stulpt zijn lipsels
als vochtige meloenen
over zijn uitgerekte banaan
waait ronde neveltonen over
eters
moeten zich verliezen
poëtisch onverstaanbaar
in een vederzacht verdrinken
ik zal u behoeden
ik ben een zacht blazende dichter
een zoet lippendier
een poëtische panter
op fluwelen voeten
op fluistertoon
verleid ik
lispel ik
accomodeer uw luistergangen
opdat u de klanken
van mijn opiumfluit kunt vangen
ach hoor toch hoe ik klink
ik ben een goeroe
een koerende goeroe
met gehesen neusgaten
rol ik mijn matje van centerparks uit
kuch ritueel naar het oosten
schrijd naar het licht
spreid mijn armen
en roep mij zelf uit
tot vredesdruif

kale hond ligt
apocalyptish op de vloer
en wacht

diabolus slokt en slapt
smakkend
in de groene worm vol water
gekke gerrit is er ook
incognito
met gedeukte kop
net gearriveerd
uit middeleeuwen
slist
‘t zal alleen maar erger worden

tante Guus
met de bibelebonse muizenissen
in haar schedelpot
Kijkt weg van vogel
met gestrekte pootjes

kale hond ligt apocalyptisch
op de vloer
en wacht

Kees en Joke
Dolce vitalisten
zuigen lijf en leden
tot een roze lenteworm

ome Frans loert
tussen opgewarmde familie
met een glimlach
van 100 jaar op zijn smoel
op zijn uitgedroogde scrotum
medicijnpot tussen knikkende knieën
bladert in arcadische landschappen
van lijven van toen
hij nog god was

kale hond ligt er nog
wacht
als ‘t beschaafde wezen
nog verder van huis is
vieren de beesten feest
vreten
even eerlijk opgevreten
en aap?
aapt zoals de apen apen
drinkt zich dood

vreten voor de vrede krijst tante erika H.F. hysterica in excelsis deo
oh ja, de kale hond
wacht..
op de vloer..
apocaliptisch..

trommel roffelt
lang aanzwellend tromgedonder
gitaar jankt gillende messen
magere jan jammert
nader tot u

kale hond
neemt het woord

Ton Meijer